طبیعتگردی
طبیعتگردی، گونهای از گردشگری است که در آن گردشگران برای دیدار از مناطق طبیعی نامسکون و دستنخوردهٔ جهان سفر میکنند و به تماشای گیاهان و پرندگان و ماهیها و دیگر جانوران میپردازند.
شاخه های مختلف طبیعتگردی
شاخه های مختلف طبیعتگردی عبارتند از گردش آبی و ساحلی، کوهنوردی، غارنوردی، بیابانگردی، دامنهنوردی، مردمشناسی، طبیعتدرمانی که افراد مختلفی را با علایق گوناگون به خود جذب میکنند.
طبیعت گردی دارای ویژگی هایی است که میتوان آنها را به این شکل توضیح داد:
۱- مسافرتی مسئولانه به طبیعت ۲- با حداقل خسارت به محیط ۳- مسافرت به مناطق طبیعی نسبتاً دست نخورده یا بکر ۴- لذت بردن از طبیعت و مظاهر فرهنگی وابسته به آن ۵- باعث فعال شدن جوامع محلی و دارای منافع اقتصادی، اجتماعی به آنها ۶- باعث تقویت حفاظت از منابع طبیعی می شود.
اصول اکوتوریسم
۱– به حداقل رساندن اثرات بر روی طبیعت و فرهنگ بومی ناشی از حضور اکوتوریسم.
۲– آموزش توریست برای شناخت و درک اهمیت حفاظت از محیط زیست.
۳– بر اهمیت کار مسئولانه و متعهدانه تأکید دارد که با مسئولان امور محلی و مردم به منظور برآورده ساختن احتیاجات مردم محلی و توزیع عادلانه منافع حاصل از این اقدام، همکاری تنگاتنگی دارد.
۴– معطوف کردن درآمدها و عایدی ها به سمت حفاظت از محیط زیست و مدیریت مناطق حفاظت شده و طبیعی.
تأکید بر ضرورت ناحیه بندی توریسم منطقه ای و تنظیم طرحهای مدیریت بازدیدکنندگان برای نواحی و مناطق طبیعی که برایتوسعه اکوتوریسم در نظر گرفته شده اند.
اکوتوریستها(بومگردان) کیستند؟
اکوتوریستها افرادی هستند که از مرحله علاقه ساده به طبیعت فراتررفته و پا در عرصه شناخت رازها و زیباییهای عمیق آن میگذارند.
یک اکوتوریست، خود را نسبت به مراقبت از طبیعت و احترام به فرهنگ بومی مسؤول میداند و به این مسئولیت پایبند است.
بنابراین هر کس که به هر طریقی به طبیعت سفر می کند، الزامآ یک اکو توریست به حساب نمیآید.
تاریخچه طبیعت گردی و اکوتوریسم
پیرامون واژهٔ اکوتوریسم و سابقهٔ کاربرد آن اظهارنظرهای متفاوتی صورت گرفته است. برخی صاحبنظران سابقهٔ کاربرد چنین واژهای را در اواخر دهه ۱۹۸۰ ذکر کردهاند. اما در تمام متون مرتبط Ceballos-Lascurain به عنوان نخستین کسی آمده است که این واژه را به کار برده است. برابر تعریف او، بومگردشگری مسافرتی است که به منظور مطالعه، تحسین، ستایش و کسب لذت از سیمای طبیعی و مشاهدهٔ گیاهان و جانوران و آشنایی با ویژگیهای فرهنگی جوامع محلی در گذشته و حال صورت میگیرد.
برخی سابقهٔ اکوتوریسم را به زمانی دورتر و به Hetzer نسبت میدهند؛ و معتقدند که او این واژه را در دهه ۱۹۶۰ برای تشریح روابط متقابل گردشگری، محیط زیست و ویژگیهای فرهنگی، استفاده کرده است. به اعتقاد Hetzer، مفهوم بومگردشگری در واکنش به رویههای نامناسب و منفی توسعه و نادیده گرفتن ملاحظات زیستمحیطی، شکل گرفته است؛ و سابقه آن به اواخر دهه ۶۰، یعنی زمانی که کارشناسان نسبت به برداشت بیرویه از منابع نگران بودند، بازمیگردد.
گونههای مختلف طبیعت گردی و اکوتوریسم
گونههای مختلف طبیعتگردی عبارتند از گردش آبی و ساحلی، کوهنوردی، غارنوردی، بیابانگردی، دامنهنوردی، مردمشناسی، طبیعتدرمانی، «با اینکه زمین گردشگری گونه مستقلی از صنعت گردشگری است و زیرشاخه بومگردشگری محسوب نمیشود اما در مواردی جاذبههای بومگردشگری با زمینگردشگری در تداخلاند ولی در فعالیتهای اکوتوریسمی، آموزش همگانی زمینشناسی و ژئومورفولوژی مورد نظر نمیباشد و از این رو توجه خاص به طبیعت زنده و جاذبههای آن است».
-
حسین مهدوی
طراح و توسعه دهنده وب سایت
